D1 krijgt geen voet aan de grond tegen SML en verliest voor het eerst in weken weer eens.

Onze D1 was vandaag niet opgewassen tegen SML, de gasten waren fysiek, technisch en tactisch een flinke maat te groot. Voor rust konden we het nog redelijk bijbenen al bleek voor rust het tempo van de wedstrijd voor Elistha al wel wat te hoog. Veel ballen werden in paniek weggespeeld en met het nodige geluk en goed keeperwerswerk van Dennis bleven we voor de thee op 0-0 staan. Zelf konden we spaarzaam wat creëeren, vooral uit de counter. Op zich geen schande tegen deze goede ploeg uit Arnhem, de gasten lieten de bal makkelijk rond gaan en de spelers bewogen veel zonder bal waardoor er altijd wel een vrije man te vinden was. Hiermee hadden we het zichtbaar lastig. Toch deden we dus voor rust redelijk mee, dat dit veel kracht en concentratie had gekost was na rust merkbaar. Waar SML er nog een schepje bovenop kon doen moest Elistha passen. Zuur, maar zeker ook door de tegenstander afgedwongen, was de manier waarop we de doelpunten weggaven.
Zo viel de 0-1 na een foute inspeelpass van een vrije bal, de scherpte om deze snel te heroveren ontbrak en de tegenstander strafte deze fout genadeloos af. SML bleef de bovenliggende partij maar kreeg ook heel goedkoop de 0-2 cadeau, te lang wachten met het inspelen, lopen met de bal en vervolgens onder druk een risicovolle bal leidde de tegengoal in. Nog even alles op alles gezet door met 4spitsen te gaan spelen, maar de keeper van SML hield zijn doel schoon. In de laatste minuut scoorden de gasten nog van dichtbij uit een corner en zo namen zij de punten mee naar Arnhem en daar was niets op af te dingen. In de kleedkamer de conclusie en berusting dat je tegen dit soort ploegen kunt en mag verliezen, wel voldoende signalen dat we weer hard moeten trainen om ook richting dit niveau te gaan als team en als individu. Maandag de start van deze mooie uitdaging.